خبر داری که شهری روی لبخند تو شاعر می‌شود؟*

دیروز غروب تو را کم داشتم. در کوچه پس‌کوچه‌های آرامِ قدیمیِ تهران. زیر یاس‌های دیوارهای ترک‌برداشته. رو‌به‌روی خانه‎های قدیمیِ بِنام.

*فاضل نظری

میان این همه غوغا، میان صحن و سرایت*

این رواق و اون رواق. این صحن و اون صحن. این چلچراغ، اون چلچراغ. از این فرش به اون فرش. از این حیاط به اون حیاط. پر زدن‌ کبوتر‌ها. دویدن بچه‌ها. قربون صدقه رفتن خادم‌ها. و چهره‌های آشنایی که لحظه به لحظه در چهره زوار برایت ظهور می‌یابند. حتما امام رئوف هوای‌شان را خیلی دارد که چهره‌ و یادشان را راهی چشم و دل‌ می‌کند بدون آنکه سلام‌رسانی کرده باشند و بدانند مهمان کجایی.

*حمید رضا برقعی