بَق بَقو
شنبه, ۲۶ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۱:۳۵ ق.ظ
از دیروز تا حالا دو تا یاکریم میان توی تراس و میرن. صدای بَق بَقو شونو دوست دارم؛ خیلی وقت بود صدای بَق بَقو این طرف ها نیمده بود...
- ۹۴/۰۲/۲۶
پیوندهای روزانه
پاسخ:
شاید:)
شاید:)
من کلا خونه ساختن و جوب آوردن ها و بَق بَقو شونو دوست دارم.
فاطمه!
فنچول و فینگیل بازم می خوان بچه دار شن، اما من لونه شون رو برداشته ام و انداختم دور که دیگه بچه نیارن. دیگه در توانم نیست تمیز کاری کنم. خیلی وقت می گیره هر سری بچه دار شدنشون.
بعد این میاد هی دنبال می گرده توی خونه که چیزی پیدا کنه ببره لونه درست کنه. مثلا میاد ریشه های فرش رو با نوکش می گیره میکشه که ببره. اما نمی تونه خب! قبلا براش می بریدم میگذاشتم اینم با خوشحالی می برد. مطمئنم الآن هم مصالح بذارم کلی خوشحال میشن و سریع لونه درست می کنن. اما نمی تونم!
از این نتونستنم عذاب وجدان دارم و احساس سنگدلی می کنم که دارم جلوی غریزه شون رو میگیرم! :(
فنچول و فینگیل بازم می خوان بچه دار شن، اما من لونه شون رو برداشته ام و انداختم دور که دیگه بچه نیارن. دیگه در توانم نیست تمیز کاری کنم. خیلی وقت می گیره هر سری بچه دار شدنشون.
بعد این میاد هی دنبال می گرده توی خونه که چیزی پیدا کنه ببره لونه درست کنه. مثلا میاد ریشه های فرش رو با نوکش می گیره میکشه که ببره. اما نمی تونه خب! قبلا براش می بریدم میگذاشتم اینم با خوشحالی می برد. مطمئنم الآن هم مصالح بذارم کلی خوشحال میشن و سریع لونه درست می کنن. اما نمی تونم!
از این نتونستنم عذاب وجدان دارم و احساس سنگدلی می کنم که دارم جلوی غریزه شون رو میگیرم! :(
حتی حدود یک روز خودشون و نوزادهاشون رو گذاشتم توی قفس. اما هم جاشون خیلی تنگ بود و خیلی نمی تونستن ورجه وورجه کنن، هم فنچول دیگه آواز نمی خوند! فینگیل هم همه اش این ور و اونور می شد توی اون یه ذره جا.
دلم نیومد! آزادشون کردم. باید میدیدی آزاد که شدن چجوری داشتن تا چند دقیقه، عقده ی اون یک روز اسارت رو با پروازهای تند و پشت سر همشون در می آوردن! :(
دلم نیومد! آزادشون کردم. باید میدیدی آزاد که شدن چجوری داشتن تا چند دقیقه، عقده ی اون یک روز اسارت رو با پروازهای تند و پشت سر همشون در می آوردن! :(
پاسخ:
آخی...
آخی...
به نظر منم بهشون داری ظلم میکنی:(
خب اگه خیلی اذیتت میکنن، بدشون به یک نفر دیگه نگه داریشون کنه.
طبقه سومی ما هم دو تا فنچ دارن که تازه دو تا بچه دارن اما فنچ های اونا تو قفسه، امروز انگار در قفسشونو باز کرده بودن و فنچ ها تو پاسیو گم شده بودن، کل خانواده طبقه سوم بین خونه ما و طبقه دوم مضطرب و نگران دنبال فنچ ها میگشتن. بالاخره دو تاشونو پیدا کردن، یکی از بچه هاشونم زیر میز ناهارخوری بوده.
به کسی دیگه بدم که حتما بیشتر ظلم میکنه بشون. چون میندازنشون توی قفس.اینام شیطونن. قفس خیلی اذیتشون می کنه!
براشون لونه آماده گذاشتم. رفته بودن توش داشتن دو ساعت از خودشون صدای «رضایتمندی از منزل» و صدای «هیچ جا خونه ی خود فنچ(بجای آدم) نمی شه!» درمیاوردن! :)))
وای من هنوزم از دیدن این صحنه ها لذت می برم. اگر فنچ هام باز هم بچه بیارن، شاید برای n اُمین بار، باز هم ذوق می کنم از دیدن جوجه هاشون!