حسودی
- ۹۴/۰۳/۲۲
یک نقصی که معمولاً فیلمهای علمی-تخیلی دارند این است که ابزارهای آینده را «پیشرفته» نشان میدهند ولی انسانها همانی هستند که بودند. گویی که «پیشرفت» ابزارها هیچ تأثیری بر انسان ندارد. من در اینکه انسانها روزی بتوانند انسان دیگری تولید کنند تردید جدی دارم ولی حتی اگر بتوانند، فکر میکنم روابط احساسی مثل دوستداشتن و حسادت دستخوش تغییرات اساسی شود. برای تقریب به ذهن مثال میزنم: استاندارد روابط زناشویی برای جامعهی ما تکهمسری است (با اینکه از نظر شرعی امکان اینکه مردها چند زن دیگر بگیرند هست). درنتیجه، در جامعهی ما، اگر مرد متأهلی سراغ زن دیگری غیر از همسرش برود متهم به خیانت میشود یا حداقل میگویند همسرش را دوست نداشته یا همسرش او را دوست نداشته. آن دو زن هم به هم حسادت میکنند. درحالیکه چندصدسال پیش، خود زن اول برای همسرش دنبال زنهای دیگر میگشته. میخواهم بگویم برای زنان آن جامعه، «دوستداشتن» و «حسادت کردن» اساساً متفاوت با «دوستداشتن» و «حسادتکردن» امروز تعریف میشود. یک مثال اکستریمتر عکس این رابطه است. یعنی یک زن چند همسر داشته باشد. میگویند روابط زناشویی در ابتدای تاریخ به این شکل بوده. الآن برای هیچ مردی (شاید در هیچکجای دنیا) پذیرفته نیست که همسرش با مرد دیگری هم ازدواج کند. ولی قبلاً کاملاً عادی بوده. چهبسا اگر روزی تکنولوژی ما را به جهانی دیگر ببرد، ما هم انسانهای دیگری شویم با فهمهای متفاوتی از «دوستداشتن»، «حسادت» و ... .