Philosophical writing

چند وقت است که کتابPhilosophical writing  نوشته ی  Aloysius Patrick Martinichبا عنوان «مثل فیلسوف نوشتن» ترجمه و از انتشارات هرمس به چاپ رسیده. من کتابِ ترجمه را از یک دوست هدیه گرفتم و قبل از ترجمه هم اساتید توصیه ی خواندنش را کرده بودند. قبلا کم و بیش جاهایی از کتاب را خوانده بودم؛ اما حالا که باید فصل اول پایان نامه را بنویسم و تحویل بدهم، دوباره کتابِ هدیه گرفته شده را از ابتدا شروع کردم به خواندن چون برای به قلم شدن نیاز به خواندنش دارم. نوشته ی زیر قسمت هایی از این کتاب است:

«دید شما]نویسنده[ باید]به خواننده[ احترام آمیز باشد.  اگر برای کسی چیزی می نویسید، باید این را در نظر داشته باشید که او شایسته ی آن است که حقیقت را برایش هرچه روشن تر و فهم پذیرتر کنید. به علاوه، اگر کسی را مخاطب نوشته ی خود قرار می دهید، در واقع قسمتی از وفتش را طلب می کنید. از او می خواهید که وقت صرف کند و سعی کند نوشته ی شما را بفهمد؛ اگر کارتان سرسری و خالی از دقت باشد، وقتش را تلف و با او غیرمنصفانه برخورد کرده اید.»

و بعد از خواندن پاراگرافِ بالا از کتاب داشتم فکر می کردم من برای رسیدن به زمان فراخوان مقاله ای خیلی سریع چکیده ام را نوشتم و فرستادم. و بعد از اعلام نتایج، اساتید چکیده را خوانده بودند و کامنت هایی گذاشته بودند و ایرادهای نوشته ام را بیان کرده بودند و برایم فرستاده بودند. خب راستش خیلی خجالت کشیدم که چُنان چکیده ای را فرستاده بودم، نوشته ای خیلی سریع و بی دفت فقط برای رسیدن به زمان فراخوان. و گویا حالا باید برای وقتی که از اساتید به خاطر چُنان نوشته ی بدی گرفتم عذرخواهی کنم...

پی نوشت: خواندن این کتاب را به دوستان توصیه می کنم. راهنمای بسیار خوبی است برای نوشتن. نکات کتاب نه تنها برای نوشتن یک مقاله ی فلسفی مفید است که به صورت کلی نکات خوبی را هم برای انواعی از نوشتن های دیگر در بر دارد.