چرا من به کودکان فلسفه می آموزم؟
شنبه, ۱۰ مرداد ۱۳۹۴، ۰۲:۰۸ ق.ظ
واکنش آدمها وقتی به آنها میگویم که من به کودکان مدرسه ابتدایی فلسفه درس میدهم همیشه دیدنی است: قیافههایی متعجب و حیران در حالی که مرا در کلاسی پر از بچههای هفتساله متحیر با دهانهای بازمانده تصور میکنند که دارم رسالههای فلسفی-منطقی ویتگنشتاین، فیلسوف اتریشی، را برایشان تفسیر میکنم! ولی واقعیت کاملا متفاوت است؛ در مورد فلاسفه که حرفی نمیزنیم و جملات قلمبهسلمبه هم نداریم، اما خب بههرحال هنوز این سوال مطرح است: چه کاری است خب؟! آیا کافی نیست که بچههای دبستانی یاد بگیرند که بخوانند و بنویسند، بهجای اینکه در مورد این فکر کنند که آیا اگر در جنگلی دوردست درختی بیفتد، صدایی دارد یا نه؟ یا اگر درختی در جنگل بیفتد و کسی صدایش را نشنود، آیا واقعا این اتفاق افتاده است یا نه؟
ادامه از اینجا.
- ۹۴/۰۵/۱۰
خب واقعا موضوع هیجانانگیزی است.