نابینایی شوم که جز حس حضور را چاره‌ام نباشد...
سه شنبه, ۳ آذر ۱۳۹۴، ۰۶:۰۷ ب.ظ
در روزهای تازۀ کم تعداد دوست داشتم رو به رویش بنشینم. دوست داشتم نگاهش کنم و نگاهم کند. اما در همین روزهایی که هنوز هم تازه هستند و فقط پر تعداد کنار یکدیگر نشستن را بیش از رو به روی یکدیگر نشستن طلب دارم. دوست دارم حضورش را بیشتر حس کنم و حضورم را بیشتر حس کند. حضور شدن و حضور شدن نگاه کردن و نگاه شدن را پر کرده....
پی‌نوشت: و شهرزاد...
- ۹۴/۰۹/۰۳