دستان دیگر، صدای دیگر

هر دفعه که می‌خواهی بخوابی، چشمت به کتابی در قفسه کتابخانه‌ات می‌افتد که خیلی دوست داری بخوانیش. مدت‌ها است. اما نمی‌شود. نمی‌شود از قفسه بیرون کشیده شود و شروع شود؛ با آنکه خیلی مشتاق خواندنش هستی. بالاخره یک روزی می‌فهمی که بعضی کتاب‌ها را تو نباید دست بگیری و با صدای خودت بخوانیشان. باید بروند در دستان دیگری و با صدای دیگری برایت خوانده شوند. بعضی کتاب‌ها به دست و صدای تو نمی‌آیند. باید برایت خوانده شوند. در دستان کسی دیگر و با صدای کسی دیگر.

پی‌نوشت: اینجا را دوست داشتم.